Er was een man in het land Uz, zijn naam was Job; en dezelve man was oprecht en
vroom en godvrezende en wijkende van het kwaad.

— Job 1: 1

Vind jij het ook zo belangrijk wat mensen van je vinden? Toch is dat niet het belangrijkste in je leven. Mensen zijn soms niet te vertrouwen, zeggen dingen die ze niet menen. Praten vaak naar je mond, proberen je voor hun karretje te spannen. Aan de andere kant is het wel fijn om te weten dat mensen je mogen, je vertrouwen, vriendschap met je willen sluiten. Deze week denken we na over Job. Hij woonde in het land Uz, bij Edom. We denken dat hij leefde in de tijd van de aartsvaders: Abraham, Izak en Jakob. En weet je waar dit boek mee begint? Wat de HEERE van Job zegt. Dat is oneindig veel beter, dan wat mensen over ons zeggen. Hij is geen mens, dat Hij liegen kan of dat Hem iets berouwt. Wat uit Zijn lippen gaat, blijft vast en onverbroken! En wat zegt God van Job? ‘... en die man was oprecht, en vroom, en godvrezende, en wijkende van het kwaad!" Wat betekenen die woorden? Oprecht wil zeggen, getrouw en nauwgezet in alles wat hij deed. Want zijn leven werd beheerst door de vreze des HEEREN. Daar werd zijn leven door bestuurd. Ook had hij God lief en was bang om te zondigen. Zelfs voor de schijn van het kwaad ging hij op de vlucht. Het ging Job goed in tijdelijk en eeuwig opzicht. Hij had alles wat zijn hart begeerde. Op zo'n leven mag jij jaloers zijn. Dat is geen zonde!

 Wie heeft lust de HEER' te vrezen?