En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed. Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de zesde dag.

Want wij weten, dat het ganse schepsel te zamen zucht, en te zamen als in barensnood is tot nu toe.

— Genesis 1:31 + Romeinen 8:21

Deze week hebben we nagedacht over de schepping. We hebben gezien dat het belijden van de schepping niet gebaseerd is op rationele argumenten, maar op geloof. Daarnaast is scheppingsverwondering belangrijk (tot eer van de Schepper). Hemel en aarde zijn in zes letterlijke dagen in een ordelijk patroon geschapen. De gebeurtenissen in Genesis staan in contrast met het evolutionaire verhaal.

 

Toen de Heere op Zijn schepping terugkeek, toen zag Hij dat alles wat Hij gemaakt had zeer goed was. Nu is de schepping niet meer zeer goed. Bij Paulus lezen we dat ‘het ganse schepsel te zamen zucht’, zoals een vrouw in barensnood verlangt naar de verlossing. In Romeinen 8 laat Paulus weten dat dit komt door die enen. Het is dus onze schuld dat dieren moeten lijden en moeten sterven. Het is daarom niet ‘om het even’ hoe je met Gods schepping omgaat.

 

In Spreuken 12 zegt de wijze Salomo: ‘De rechtvaardige kent het leven van zijn beest; maar de barmhartigheden der goddelozen zijn wreed.’ De schepping zal echter niet blijven zuchten, ‘maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, in dewelke gerechtigheid woont’ (2 Petrus 3:13). Wanneer je Openbaring leest dan zijn de parallellen tussen dit Bijbelboek en Genesis opvallend, zoals het eerst was zo zal het weer worden. Aan het einde van deze week keren we als we het hebben over de eeuwige rust met Hebreeën 4 terug naar de scheppingsdagen. Het belijden van de schepping blijkt zó een van de kernzaken van het geloof. Daarom: ‘Heden, indien gij Zijn stem hoort, zo verhardt uw harten niet’ (Hebreeën 4:7).