“Toen werden hun beider ogen geopend, en zij werden gewaar dat zij naakt waren; en zij hechtten vijgenboombladeren tezamen en maakten zich schorten”

— Genesis 3:7

We denken deze week na over de (gevolgen van de) zondeval. We zien in de geschiedenis van de zondeval dat de begeerte en de (door satan) ingeplante twijfel aan de waarheid van Gods Woord zorgden voor deze meest verwoestende gebeurtenis in de geschiedenis van de mensheid. Zo werkt de satan heden ten dage nog: de begeerte wordt opgewekt en tegelijkertijd worden zaadjes van twijfel aan Gods Woord ingestort. “Is het ook, dat God gezegd heeft…” (Genesis 3:1). Meen niet dat je deze verleiding in eigen kracht wel aan kan, immers ‘de zonde ligt aan de deur’ (Genesis 4:7). Maar, o wonder, “de satan heeft ulieden zeer begeerd om te ziften als de tarwe; maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophouden; (…)” (Lukas 22:30-31). Na het eten van de vrucht door verbondshoofd Adam ontstond er een schrik in het geweten. Hun beide ogen werden geopend en zij kwamen er achter dat zij naakt waren. Naast schrik ontstond er schaamte. Zo is het, als de Heere het geeft, altijd na iedere zonde. Of deze zonde nu met gedachten, woorden of daden begaan zijn. Er ontstaat schrik in het geweten en de schaamte valt als een deken over ons heen. Adam en Eva maakten schorten van vijgenboombladeren om zichzelf te bedekken. Daarnaast schoven zij de schuld van de zonde op de ander (Adam op Eva, Eva op de slang). Maar de Heere gaat hen eraan ontdekken: ‘Waar zijt gij?’ (Genesis 3:9). Dan gaat de hand op de mond en wordt het gestelde vonnis aanvaard. Hermanus Witsius (1636-1708) schrijft in zijn gedicht Ziele-zugt: ‘’k Zeg en meen het: Gij doet wel Schoon gij wierpt mij in de Hel. ’t Is wel hard, maar ’t is rechtvaardig’.