“Toen maakte de koning een groten maaltijd al zijn vorsten en zijn knechten, den maaltijd van Esther; en hij gaf den landschappen rust en hij gaf geschenken naar des konings vermogen.”

— Esther 2:18

Wanneer de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan. Zelfs de groten der aarde komen daar achter. Koning Ahasveros zit op zijn troon. De oorlog tegen de Grieken heeft hij uiteindelijk verloren. De woede om de weigering van koningin Vasthi is gestild. De koning denkt na: ‘Wat heb ik dom gedaan! Waarom heb ik naar mijn adviseurs geluisterd en mijn vrouw, die verstandiger was dan ik, weggestuurd?’ Ook de raadslieden zien het aan de koning. Mogelijk om wraak te voorkomen, komen de raadsheren met een advies. De koning moet de mooiste vrouwen uit het land optrommelen en die allemaal uitproberen. De vrouw die hem het meest bevalt, moet koningin worden. Deze streling van konings boezemzonde is de wens. De obsessie voor het vrouwenlichaam wordt Ahasveros zo groot dat hij aan het einde van zijn regeerperiode meer met vrouwen dan met politiek bezig is. Esther wordt ook opgehaald. Deze Jodin woont bij haar neef Mordechai in. Haar ouders zijn overleden. Hun voorouders zijn als ballingen weggevoerd naar Babel. Het bevel heeft geklonken dat de Joden weer mochten terugkeren naar hun eigen land, maar dat heeft Mordechai in de wind geslagen. Heeft hij het te goed in de Perzische wereld? Als toppunt van dit geestelijke verval moet Esther, wanneer zij in het vrouwenhuis is, haar afkomst verzwijgen. Hoe zit dat met ons op school of op het werk? Leven wij openlijk uit dat we christenen zijn? Of verzwijgen we dat liever, omdat we bang zijn voor lelijke woorden en buitensluiting? Esther houdt in ieder geval haar mond. Uiteindelijk wordt ze gekozen tot nieuwe hoofdkoningin.