Doch Die het zaad den zaaier verleent, Die verlene ook brood tot spijze, en vermenigvuldige uw gezaaisel, en vermeerdere de vruchten uwer gerechtigheid; dat gij in alles rijk wordt tot alle goeddadigheid, welke door ons werkt dankzegging tot God.

— 2 Korinthe 9:11

Geef jij giften? En zo ja, waarom doe je dat dan? Is dat omdat het lekker aftrekbaar is van de belasting die je normaliter moet betalen? Of heb je er een diepere reden voor?

In 2 Korinthe 8 begint Paulus met uit te leggen waarom goeddoen een christelijke deugd is. Christus is arm geworden, zegt hij. Opdat gij door Zijn armoede zoudt rijk worden (2 Kor. 8:9). Niet zozeer rijk in aardse goederen, maar ‘al Zijn geestelijke en hemelse goederen deelachtig worden’, zoals de kanttekenaren het toelichten. Zou je dan niet van je overvloed het gebrek van anderen kunnen vullen (2 Kor. 8:14)?

Paulus’ uitleg loopt in hoofdstuk 9 door (zijn brieven kenden de hoofdstukindeling die wij nu hebben niet). Was er wellicht iemand die dacht dat geven arm maakt? God heeft de blijmoedige gever lief (vers 7). Hij is Degene Die het zaad aan de zaaier geeft, die zorgt voor brood, voor nieuw zaaigoed, ja, de weldadigheid zegent!

Probeer hier eens aan te denken als de collectezak bij je langskomt. Of als je van een goede doelen-stichting een hulpvraag krijgt. En denk ook eens aan de weduwe in de tempel, die door Jezus ten voorbeeld wordt gesteld (Luk. 21:1-4). Ze dacht niet: als ik nu wat geef, heb ik niets meer. Nee, ze gaf alles wat ze had. Je komt echt niets te kort als je zó mag leven.