Ik, Jezus, heb Mijn engel gezonden om ulieden deze dingen te getuigen in de gemeenten.

— Openbaring 22:16a

Jezus neemt nu Zelf het woord. Niet, dat Zijn stem niet gehoord werd in wat de engel telkens zei. In het hele boek spreekt de stem van de Heere Jezus Zelf. Maar nadrukkelijk komt Christus nu Zelf naar voren en richt Zich als het ware direct tot de lezers, tot jou. Waarom? De Bruiloft komt dichterbij. En daar valt de grote scheiding: binnen of buiten. Het gaat om de keuze voor of tegen Hem. Alleen wie Zijn wil uit liefde doet en zijn kleren wast in Zijn bloed zal binnengaan in de stad. Daarom is Openbaring te lezen als één grote vlammende verlangende brief van Hem als de hemelse Bruidegom, waarin Hij uit liefde Zijn bruid (de kerk op aarde) wakker roept en waakzaam wil houden. Waar klinkt die uitnodiging? In de gemeenten. In de prediking. Door de Heilige Geest. Heel persoonlijk, omdat Hij niet wil dat je verloren gaat, maar dat je leeft met Hem. Is Zijn Woord je eten en drinken? Dat je, zoals vers 14 zegt, Zijn geboden doet? Is Zijn stem je alles waard? Moeten we niet zeggen dat we méér tijd moeten gaan besteden aan Gods Woord omdat Jezus spoedig terugkomt? Doen we dat niet of te weinig, dan vergeten we Hem en leven langs Hem heen. We hebben dat Woord telkens weer nodig. Wij moeten mensen van het Woord zijn. Want door dat Woord leren we leven met het Lam. Door dat Woord komt er verwachting en hoop. Door dat Woord zien we wat waarheid is en leugen. Door dat Woord wordt Jezus ons alles. Door dat Woord leven we tot eer van God de Vader. Door dat Woord leert de Heilige Geest ons wandelen in Gods wegen. We moeten geheiligd worden. We moeten wakker blijven. We vallen zo snel in slaap, maar Jezus komt spoedig. We hebben de kerkklok van Zijn stem nodig. 



Lezen: Openbaring 22:12-16