46 En dezen zullen gaan in de eeuwige pijn; maar de rechtvaardigen in het eeuwige leven.

— Mattheüs 25:46

Is dat wel terecht, zo’n scherp onderscheid? De migranten in je straat bekeek je met gemengde gevoelens. En daarom kom jij in de eeuwige pijn? De dominee is niet zo boeiend en je hebt niks aan zijn preek, dus je bent ook niet zo toeschietelijk in het contact. Dan ben je dus geen rechtvaardige? En alle losers in de gemeente op sleeptouw nemen, dat is niet te doen. Is het echt zo absoluut?

 

‘God is wel veeleisend’, zei een niet-kerkelijke vrouw die de Bijbel was gaan lezen. ‘Dat klopt’, zei ik. ‘Hij wil je helemaal. Je hele hart, je hele ziel, je hele verstand, al je kracht.’ Ze voelde hoe ver dat ging. ‘Lukt dat jou?’ vroeg ze. ‘Ja en nee’, zei ik. ‘God heeft mijn hart wel gevuld met Zijn liefde en mijn hart trekt naar Hem. Maar in de praktijk is het meer een richting die ik insla dan een doel dat ik bereikt heb.’

 

Dat is bekering. Niet meer jouw zelfgerichte weg gaan, maar de andere kant op, de richting van God. Begin maar ergens. Laat je niet ontmoedigen omdat je het doel nog niet bereikt hebt. Veel mensen die zich afvragen of het echt zo absoluut moet, hebben geeneens zin om te beginnen. De kleinste dingen laten ze na. Ze missen de liefde om ook maar iets te doen.

 

Liefde, daar draait het om. Natúúrlijk heb je de arme lief, want God zag jou in jouw armoede. Natúúrlijk wil je een vreemdeling leren kennen, want God wilde jou kennen ook al was je vreemd voor hem door je zonde. Natúúrlijk zoek je de losers, want God zocht jou ook.

 

Deze liefde maakt voor de hele wereld zichtbaar of jij een schaap of een bok bent. Nu al. Jezus bedoelde niet dat we niet kunnen weten wat we zijn. Hij wilde ons juist leren waar het oordeel over gaat. Als God straks openbaar maakt aan welke kant jij staat, hoeft dat geen verrassing meer te zijn. Wat deed jij uit liefde voor Hem?