Mijn God! op U vertrouw ik; laat mij niet beschaamd worden; laat mijn vijanden niet van vreugde opspringen over mij. Ja, allen die U verwachten, zullen niet beschaamd worden. Zij zullen beschaamd worden die trouweloos handelen zonder oorzaak

— Psalm 25:2,3

Als je aan een nieuwe dag begint, of dit leest aan het eind ervan, in beide gevallen is het goed om alles van de Heere alleen te verwachten. Vooruitkijkend naar een nieuwe dag kun je zo diep beseffen dat je het alleen van de Heere kunt verwachten. Maar ook als je op de dag terugkijkt en alles overziet wat er vandaag gebeurd is, kun je zomaar verzuchten: ‘Heere ik vertrouw in alles op U. Beschaam me daarin toch alstublieft niet. Want zonder Uw hulp gaat het mis.’

David begint deze Psalm met de Heere aan te roepen en te zeggen dat hij zijn ziel opheft naar de Heere. Hoe doe je dat? Je tilt als het ware je gedachten, je verlangen, je hoop uit boven al het gebeuren van hier beneden. Hoe zou je de dag doorkomen als de Heere er zelf niet bij is. Zoals een klein kind opkijkt naar zijn moeder omdat het hulp van haar verwacht, zo moet je naar boven kijken om heel je ziel en zaligheid van de Heere te verwachten.

Mensen kunnen zover bij je vandaan staan dat ze blij zijn als het mis met je gaat. Dat ervaarde David ook. Daarom vraagt hij of de Heere ze die vreugde niet wil geven. En dan bemoedigt David zichzelf: Ja alle mensen die het van U verwachten zúllen niet beschaamd uitkomen. Nee, juist zij die zonder aanleiding ontrouw zijn, díe zullen beschaamd uitkomen.

Verwacht het daarom van de Heere. Wat er ook misloopt in je leven, Welke problemen je ook hebt. En al worden de problemen niet (direct) opgelost, weet dan dat er toch een Heere in de hemel is die ervan afweet!

Is de Heere zo ook jouw God?