Het is mij goed, dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik Uw inzettingen leerde.

— Psalm 119:71

Er wordt wel eens gezegd dat gezondheid het grootste goed is. Als je maar gezond bent! Zou het waar zijn? Wat is gezondheid zonder Christus? Heeft die man misschien toch gelijk die zei dat gezondheid een groot goed is, maar ziekte nog beter als het ons uitdrijft tot Christus?

We horen het ouderen en ook jongeren weleens zeggen: ‘Als ik die ziekte niet had gekregen, leefde ik waarschijnlijk nog voort op de brede weg die naar het verderf leidt. Wat ik heb meegemaakt, gun ik niemand, maar ik had het niet graag willen missen.’

Wellicht herken je er iets van in je jonge leven. Wat hebben de tegenslagen in je leven uitgewerkt? Iemand heeft het lijden eens ‘Gods megafoon’ genoemd. Een noodzakelijke geluidsversterker om een dove wereld wakker te roepen. Zo kan de Heere door middel van een ziekte iemand stilzetten om de roepstem tot geloof en bekering, zoals die vanuit het Woord allang klonk, nu pas goed te doen verstaan.

De dichter van Psalm 119 getuigt ervan. Wat zijn verdrukking precies inhield, is onbekend. Maar voor de verdrukking dwaalde hij. De verdrukking was een middel in Gods hand om hem op het goede spoor te brengen. Een middel om Gods inzettingen te leren, naar Zijn geboden te leven. Daarom kan hij het zeggen: De verdrukking was goed voor mij. Het is genade om dat te kunnen zeggen, want verdrukking ligt ons niet. Dat stuit ons tegen de borst. Maar als de Heere het zegent aan het hart, wordt het anders!      

Lezen: Psalm 119:65-80