Ik ben een Roos van Saron, een Lelie der dalen.

— Hooglied 2:1

Het Hooglied van Salomo is een hoog lied. Eigenlijk staat er: het lied der liederen, het hoogste lied. Een mooier lied is er dus niet. Dit lied zingt over de liefde tussen een bruidegom en zijn bruid. De liefde van de bruidegom is zuiver. De liefde van de bruid laat soms te wensen over. Je begrijpt dat dit hoogste lied een diepere betekenis moet hebben. Het Hooglied zingt over de liefde van de hemelse Bruidegom Jezus Christus en over de bruid van Christus. Met die bruid worden al Gods kinderen bedoeld. Wat een groot contrast met het lied van Lamech uit Genesis 4:23,24. Die goddeloze snoever zingt alleen maar tot eer van zijn eigen ik.  De liefde van de hemelse Bruidegom is een zelfverloochenende liefde. Hoe liefdevol zingt Hij het hoogste lied over Zijn bruid. Is het geen wonder dat de Heere Jezus een zwarte bruid liefheeft? Zondaren liefheeft?



Er zijn uitleggers die denken dat de tekstwoorden zijn uitgesproken door de bruid, want de Bruidegom Jezus zou nooit Zichzelf prijzen. Dat is immers hoogmoed. Maar in de tekst is het toch echt de Bruidegom Die zingt. En Hij is Zichzelf niet aan het prijzen. Integendeel! Hij is Zichzelf aan het bekendmaken. Hem te kennen is het leven. Niemand is in staat om Jezus bekend te maken. Wat heerlijk als Hij Zich niet verborgen houdt, maar Zich openbaart.



Laat het ook jouw verlangen zijn: Hem te mogen kennen. Laat het ook jouw gebed zijn: Heere Jezus, wilt U Zich ook aan mij openbaren. Je hebt gelezen dat Hij een zwarte bruid liefheeft. Zou Hij jou, zwarte zondaar, ook lief willen hebben? Wat denk je?