En er zeide een tot Hem: Heere, zijn er ook weinigen, die zalig worden?

— Lukas 13:23

Zo’n vraag kan jou ook zomaar bezighouden toch? Hoe zit dat eigenlijk: het is blijkbaar nogal een heel gedoe om bekeerd te worden. Je moet dit doen en dat juist niet meer doen. Je moet aan de ene kant veel doen, maar aan de andere kant moet je het helemaal van de Heere God verwachten. Je ziet vervolgens ook niet iedere week om je heen mensen bekeerd worden. Enzovoort, enzovoort. Het slingert alle kanten op in je hoofd. Dus ja, die vraag van die man aan de Heere Jezus lijkt zo gek nog niet toch? ‘Heere, zijn het er inderdaad maar weinig, die het redden?’ Zeker als je leest wat Jezus daarvóór zoal gezegd had. Over jezelf bekeren, over een onvruchtbare vijgenboom, enzovoort.  

 

Toch is het een heel foute vraag. Zó fout, dat de Heere Jezus er een indringende terechtwijzing voor geeft. Geen ja, geen nee, maar dit: ‘Strijdt om in te gaan door de enge poort; want velen, zeg Ik u, zullen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen.’ En dan vertelt de Heere Jezus er ook nog een gelijkenis bij. Zodat het nog indringender duidelijk is dat er geen tijd te verliezen is. En al helemaal geen tijd om nieuwsgierige vragen te stellen, waar je voor je eigen toekomst geen steek verder mee komt. Want zeg nu zelf: wat kon die man eigenlijk met een ‘ja’ of een ‘nee’ op zijn vraag?

 

Misschien pakt zo’n soort vraag jou ook weleens vast. Misschien wel, omdat je veel nadenkt over hoe het allemaal zit met God en het geloof. Misschien wel, omdat je veel weet van filosofie ofzo. Nou, laat je dan alsjeblieft begrenzen door de Bijbel. Niet verder peuteren. Richt je op wat er voor je eigen zaligheid echt toe doet. En let op: je hebt geen tijd te verliezen.