“…met een ezels kinnebakken heb ik duizend man geslagen.”

— Richteren 15:16b

Wat kunnen ze dicht bij elkaar liggen, hoogtepunten en dieptepunten in ons leven. Wat is het een heerlijk hoogtepunt, als je Gods kracht en liefde in je hart mag ervaren. Als je soms dingen mag zeggen of doen, die je van jezelf nooit zou kunnen. Dat heeft Simson hier. Iedereen is bang voor de Filistijnen. Ook zijn eigen volk durft hem niet te beschermen. Ze leveren hem over. Ze laten hem vallen. Daarin lijkt hij al een beetje op de Heere Jezus. Hij moest gekruisigd., Maar juist daardoor kwam de grote verlossing. Simson ging de strijd alleen aan. Nee, niet alleen. De HEERE was bij hem en in hem. Wapens had hij niet. Maar de HEERE was zijn schild. Met een ezelskinnebak versloeg hij duizend man. Dat was een geweldige overwinning. Dat vond de duivel ook. Die was er als de kippen bij om dat Simson wijs te maken. Een dominee werd eens bijzonder geholpen op de preekstoel. De ouderling gaf hem een hand. ”Een geweldige preek dominee.” De dominee antwoordde: ”Je bent niet de eerste die het zei, de duivel zei het ook al.” Even later ligt Simson machteloos op de grond. Een klein kind van de Filistijnen had hem kunnen doden. Hij moet van dorst omkomen.  Dan roept hij tot de HEERE. Dan blijft er alleen maar een bedelaar over. Daar brengt de HEERE ons, altijd weer, altijd meer. Zo redt Hij ons, keer op keer. Met water uit de Rotssteen. En de Rotssteen is Christus. Heb je zelf al gedronken? Dan weet je hoe het smaakt. Levend water voor de grootste zondaar. De Fontein is nog geopend tegen je zonde, je hoogmoed, tegen alles in je leven wat God van Zijn eer berooft. “O, alle gij dorstigen, komt tot de wateren..!”