En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.

— 1 Korinthe13:1-13

Dit hoofdstuk staat bekend als het Hooglied der Liefde. De apostel Paulus spreekt in verrukking van de liefde, het grijpt hem aan. Hij wordt erdoor overweldigd, zodanig dat zijn spreken wordt tot een lied. Maar we moeten niet denken dat de liefde waarover hij zo verrukkelijk van spreekt een hoog ideaal is, waarover je kunt dromen buiten de werkelijkheid van het leven van de gemeente des Heeren om.

 

In het voorgaande hoofdstuk zegt de apostel dat de liefde de weg is waarop we gaan moeten. Het is een afgebakende weg hier op aarde, in deze tijd, in de concrete menselijke situatie.

De apostel spreekt hier niet van een platonische liefde, een innige vriendschap. En ook niet van een algemene, natuurlijke liefde, die zelf het voorwerp van haar liefde kiest. Niet een liefde zie zelf bepaalt wie, wannéér ne hoe men zal liefhebben. Hier is ook geen liefde die uiteindelijk zichzelf zoekt.

 

Nee, weet je, de apostel spreekt hier over de liefde tot onze Schepper, de God van het Verbond. Die het recht van Zijn liefde op ons leven laat gelden. Het is een liefde die een antwoord is op de liefde van Hem. Die liefde waarvan de Heere Jezus tot Nicodemus sprak:

Want alzo liefheeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Het is de liefde tot Hem, Die in Zijn Woord onze liefde ook vormt en ons nauwkeurig de weg van de liefde wijst. Dat is de liefde als gave van God en vrucht van de Geest. Die liefde die is lankmoedig (= geduldig), goedertieren (= zachtaardig), niet afgunstig, niet lichtvaardig (= lichtzinnig), niet opgeblazen (= verwaand) en kwetst niemands gevoel.

 

Deze liefde is de meeste van de drie: geloof, hoop en liefde. Dat betekent niet dat de liefde een zelfstandig bestaan kan leiden, naast geloof en hoop. Absoluut niet, maar zij is niet bestaanbaar zonder geloof en hoop.

De liefde is juist de vrucht en geen bron ervan. Wanneer het aan liefde ontbreekt, vindt zijn oorzaak in het ontbreken van het geloof en het afwezig zijn van de hoop.

Maar hierin is de liefde de meeste van de drie, dat ze omhoogvoert, verder brengt en samenbindt.

Op de weg van de liefde schenkt Christus Zich weg in de gaven van geloof, hoop en liefde in het hart. Alles tot eer van God en tot heil van allen die op deze weg gaan.

 

Zingen: Psalm 133:1,2,3