..Roept Simson dat hij voor ons spele..”

— Richteren 16:25b

Wat zal dat geweest zijn voor Simson. Eerst was hij altijd de eerste, de sterkste. Hij was voor niemand bang. Nu moest hij als een kind geleid worden. De ogen die zo vaak met onreine blikken naar vrouwen hadden gekeken, waren nu uitgestoken. Dat was Gods genadige straf. Het was uit met hem. Zo dachten zijn vijanden. Misschien dacht hij dat zelf ook vaak. Alles verzondigd, zijn ambt, zijn eer. Zo kan het in ons leven ook zijn. Alles verknoeid en verzondigd. Aan onze kant geen enkele hoop meer. En nu komt de publieke schande, de hoon er nog bij. Hij wordt geroepen om voor zijn vijanden te spelen. Kan hij nog dieper zinken? Ja, dat kan. Zijn Meester is nog veel dieper gezonken. Hij werd de ergste van alle zondaren. Hij, zo rein en onschuldig, nam de zonde der wereld op Zich, Daar hangt Hij tot spot en hoon. Daar draagt Hij de straf die ons de vrede aanbrengt. Hij alleen en volmaakt. Daar weten de Filistijnen niets van. Zij wanen  zich overwinnaars. Maar het is een ijdele waan. Als je je enige hoop niet stelt op de Man van smarten, kom je echt bedrogen uit. Aan Hem heb je echt genoeg. Maar zonder Hem redt je het nooit. Daar komen de Filistijnen wel achter. Maar wel te laat. Daar komen alle vijanden van Christus achter. En…denk erom, het is vriend of vijand. Simson speelt voor hen. Maar hij doet nog meer. Hij bidt ook. En dat gebed is veel machtiger dan al zijn vijanden. Door dat gebed ontvang hij nieuwe kracht. Niet alleen lichaamskracht maar bovenal geloofskracht. Dat is de kracht van het Lam. Ja, in Christus zijn we meer dan overwinnaar. Alleen in Hem en door Hem. Anders ben je eeuwig verloren. Geloof je dat?