En vóór Hem zullen al de volken vergaderd worden, en Hij zal hen van elkander scheiden, gelijk de herder de schapen van de bokken scheidt.

— Mattheüs 25:32

Wat een heftige tekst! Het oordeel. Schrikwekkend. Ik moet bekeerd worden, denk je dan, als je nog niet bekeerd bent. Hoe vaak heb je het al gedacht? Hoe vaak heb je al niet gebeden om bekering? De gedachte aan het oordeel schudt je wakker. Er moet echt iets veranderen. Maar wat? Ik zal het maar weer vragen, denk je. En je knielt voor je bed. Ernstig.

 

Maar wat veel mensen vergeten, is dat er iets is dat je nog veel meer nodig hebt dan bekering. Allereerst heb je vergéving nodig. Niet bekering, maar vergeving maakt je rechtvaardig voor God. Niet een heilig leven, maar de Heere Jezus helpt je door het oordeel van God heen. Vergeving, verzoening door het bloed van Jezus Christus, dat ontvang je als je je vastklemt aan de Heere Jezus. Daar begint een nieuw leven.

 

Dus als je schrikt van het oordeel van God, zul je Hem dan om vergeving vragen? Bid maar: Heere Jezus, ontferm U over mij. O God, wees mij, zondaar, genadig. Heere Jezus, ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp. Red mij, want ik verga vanwege Uw toorn. Dat is geloof. Ieder die gelooft in de Heere Jezus, wordt niet veroordeeld.

 

En na geloof komt bekering, levensheiliging. Is vergeving dan niet genoeg? Jawel. Maar als je nu zo bent geschrokken van je zonden, als je beseft hebt dat God ze veroordeelt, wil je er dan nog mee verder? Nee, je begint je te bekeren. Je ziet hoe God tegenover zonde staat en je wilt de zonde niet meer. Je wilt ervan verlost worden. En het begin van die verlossing is al begonnen toen je je aan Jezus vastklemde.

 

Heb je dat gedaan? Of voel je je daar onzeker over? Of het wel echt was nu je er wat minder bij voelt, of het wel diep genoeg ging, of het wel oprecht was? Ik heb maar één advies: doe het maar opnieuw. Niet om jezelf te overtuigen dat je een waar geloof hebt, maar omdat je de Heere Jezus nodig hebt.