En het volk was wachtende op Zacharias, en zij waren verwonderd, dat hij zo lang in de tempel bleef.

— Lukas 1:21

Goedgelovig zijn is niet goed, ongelovig zijn is natuurlijk het andere uiterste, maar er voorzichtig midden in staan, lijkt me een goed idee. Zomaar alles geloven wat de ene of andere prediker vertelt? Nee. Steeds alles betwijfelen wat iemand je belooft? Ook niet.

Wat dan? Nauwkeurig onderzoeken.

Dingen uit het verleden kun je niet herhalen of bewijzen, maar je kunt wel naspeuren wat de mensen die het beleefden, erover zeggen of schreven.

En ja, het was volgens heel wat mensen echt wel heel bijzonder wat op die bijzondere middag gebeurde, nadat het spijsoffer in het Heilige was gebracht. Altijd kwam de dienstdoende priester vervolgens naar buiten om het volk op het tempelplein te zegenen, maar die keer … De priester bleef uitzonderlijk lang weg en toen hij eindelijk weer tevoorschijn kwam, zei hij geen enkel woord. Hij kon niet praten.

Heel apart en eigenlijk wel indrukwekkend. Later hoorden ze dat die oude priester een engel had ontmoet …

Lukas luistert en schrijft alles op: dus Zacharias twijfelde eerst aan het woord van de engel? En daarom kon hij niet spreken? En toen moest de schare zonder zegenwoorden naar huis gaan?