De HEERE nu sprak tot de vis, en hij spuwde Jona uit op het droge

— Jona 2:10

Hoe de Heere dat gedaan heeft? Ik weet het niet. Maar die vis gehoorzaamt. En dat zal voor Jona best een les geweest zijn. Want de vis is een redeloos dier. Maar als de Heere spreekt, dan gehoorzaamt het direct en ook heel precies. En in dat redeloze dier zit een mens. Een mens wel bij zijn verstand. Een mens bovendien ook met genade. Maar toen de Heere tot hem sprak, was Jona ongehoorzaam. En hij deed niet wat God vroeg. En stel nu dat die vis net eender had gedaan zoals Jona deed. Dat hij precies de andere kant was uitgezwommen. En dat hij Jona in de diepten van de zee had uitgespuwd. Dan was dat Jona’s einde geweest. Dan had het zijn dood betekend. En dat geeft te denken. De Heere sprak niet alleen tot Jona. Hij sprak niet alleen tot die vis. Hij spreekt ook tot ons. En als God spreekt, dan vraagt Hij gehoorzaamheid. Als Hij zegt dat we ons bekeren moeten. Als Hij zegt dat we met de zonde moeten breken. Dan is dat geen vrijblijvende boodschap, zo van: kijk maar wat je er mee doet. Nee, ‘Héden, zo gij Zijn stem hoort: verhardt je hart niet!’ Ga niet de tegenovergestelde kant op, want dat betekent je dood. Maar als je Hem leert gehoorzamen, dan brengt dat eeuwig leven met zich mee.