Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.

— 2 Korinthe 5:21

Christus is onze Middelaar en Borg. Daarmee geloven en belijden wij dat Hij zich garant stelt voor onze schuld bij God. Hij betaalt, waar wij onmachtig zijn om te betalen. En dat is Zijn lijden en sterven. Hij voor mij daar ik anders de eeuwige dood moet sterven. Mogelijk wordt je geraakt in deze tijd voor Pasen door het lijden en sterven van de Heere Jezus. Dat kan. Maar als dat het enige is dan is het niet genoeg. Je droogt je tranen en gaat over tot de orde van de dag. Je bent eigenlijk niet getroost en sta weer in je eigen werkelijkheid. In je eenzaamheid, in je pijn, je verdriet om een vriend of vriendin die de verkering heeft uitgemaakt. En toch zijn we blind. Begrijp me goed, ik wil je verdriet niet bagatelliseren of nivelleren. Het is dat wat je bezig houdt. Is dat alles?

Wat leed Christus? Bloed, zweet en tranen, gegeseld, geslagen, bespuwt en vul maar aan. Waarom? Vanwege de toorn van God over de zonde. Dat is de werkelijkheid! Als je dat lijden en sterven van Christus op je in laat werken, als je dat met gelovige ogen ziet, dan kan het je raken en kan je werkelijk troosten. Want Hij wist dat het vreselijk is om te vallen in de handen van de levende God! God is een verterend vuur.

En wat zijn wij dan? Mensen met problemen, verdriet, zorgen? Ja, dat is er allemaal. Maar ten diepste? Waar het op aankomt op eeuwig wel of eeuwig wee? Dan sta je oog in oog met God en zijn we afvalligen van Hem. Val je in de handen van de levende God. Als je dat niet beseft dan wordt je hooguit door Christus lijden en sterven oppervlakkig geraakt. Meer niet.

De ogen van de gelovige zien anders. Die ziet zich in zijn werkelijkheid geraakt en getroost. De werkelijkheid van Gods toorn over je zonde. Je ziet dat elke stap van Christus op Zijn lijdensweg een bevrijdende stap is. De toorn Gods tegen je zonde draagt Christus daar. Christus is onderweg om het enige en volkomen zoenoffer te brengen. En dat offer maakt van Gods handen, milde handen en van Gods ogen vriendelijke ogen. Je ziet dat Gods handen je dragen door al je moeite heen. Dat doet je zingen:

Mijn God, U zal ik eeuwig loven,

Omdat Gij 't hebt gedaan (Psalm 52:7)