En er kwamen sommigen tot Hem, brengende een geraakte, die van vier gedragen werd.
schilderij van Anonymus: De genezing van de lamme van Kapernaum.
En niet kunnende tot Hem genaken, overmits de schare, ontdekten zij het dak, waar Hij was; en dat opgebroken hebbende, lieten zij het beddeken neder, daar de geraakte op lag.

— Markus 2: 3-4

Die vier gaan met hun vriend onderweg naar Jezus. Ze hebben gehoord, dat Jezus spreekt in Kapernaüm. Daar willen ze bij zijn. Daar zijn zij en hun vriend het beste af! Ze hebben elkaar daarbij wel nodig. Met zijn tweetjes hadden ze die verlamde vriend nooit kunnen dragen. Het zou dan ook wat zijn geweest als één van hen was afgehaakt. Te druk. Geen tijd. Geen zin. Andere prioriteiten. Dan waren ze er nooit gekomen. Nu zijn ze samen verenigd voor hetzelfde doel. Op de weg naar de Heere Jezus heb je elkaar ook nodig tot bemoediging en ondersteuning. Je kunt elkaar zijn tot een hand en een voet. Samen de lasten dragen tot Jezus!

Misschien vraag jij je af of je vandaag ook nog mensen kan “meenemen” naar de Heere Jezus? Jazeker! Bijvoorbeeld door samen over de preek door te spreken of Gods Woord te onderzoeken. Het kan ook door met elkaar avonden te bezoeken, waar Gods Woord opengaat. In elk geval kan het ook in het gebed door de noden en zorgen van andere neer te leggen voor Gods aangezicht.

Heb jij nu wel eens iemand geleid tot Christus? Juist vanuit het doorleefde besef, dat die ander alleen bij Jezus en met Jezus echt goed af is? Het geeft te denken als in jouw vriendschappen dit totaal niet aan de orde komt. Dat zou dan wel eens het bewijs kunnen zijn, dat je zelf ook nog nooit met jouw nood tot Christus bent gegaan.