… Toen zeide Jonathan tot David: Ga in vrede

— 1 Samuël 20 : 42a

Partir c'est mourir un peu, zegt een Frans spreekwoord. Afscheid nemen is een beetje sterven. David en Jonathan zien elkaar hier op aarde voor het laatst. Saul had een poging ondernomen om zelfs Jonathan te doden. Dan wil Jonathan niet langer bij z'n vader blijven. Hij gaat het veld in en zoekt zijn vriend David op. Bij de afgesproken plaats zullen zij elkaar ontmoeten. De pijl was ver weg geschoten. Het teken dat zij samen begrepen (Sauls stemming was niet verbeterd). De jongen, die bij Jonathan is, brengt het gereedschap in de stad. David komt tevoorschijn. Ontroerend is het afscheid. Twee vrienden, broeders in het geloof. Zij kussen elkaar en wenen, tot het David teveel wordt. Jonathan is de eerste die weer spreekt: "Ga in vrede!" Het verbond tussen hen beiden wordt vernieuwd. De HEERE is getuige. Hij weet ervan! In Zijn Naam hebben zij een eed gezworen. Die is David ook nagekomen. Denk aan Mefiboseth, die later aan het hof van de koning mag blijven. Vriendschap op aarde is een groot goed. Wees daar blij om, zuinig op en dankbaar voor. Maar de vriendschap van David en Jonathan gaat verder dan dit tijdelijk leven. Zij mochten weten dat na de dood het leven voor hen bereid was. God nam hen op in Zijn heerlijkheid. Heb jij ook zulke vrienden met wie je van hart tot hart mag spreken? Dan is het afscheid op aarde niet het laatste, maar mag je in eeuwigheid samen de Koning grootmaken. Maar in het begin al hier op aarde. Dat is de Enige Troost in leven en in sterven!

Ai, zie hoe goed, hoe lieflijk is 't dat zonen,

Van 't zelfde huis als broeders samenwonen.

Psalm 133 berijmd.