Jezus zag Nathanaël tot Zich komen, en zeide van hem: Zie, waarlijk een Israëliet, in welken geen bedrog is.

— Johannes 1: 46-48

Filippus gaat niet met Nathanaël in discussie. Dat heeft ook geen zin. Hij kan slechts getuigen van Jezus. Hij kan Nathanaël echter niet overtuigen. Dat is het werk van de Heilige Geest. Filippus beseft, dat het nu geen zin heeft een heel debat te voeren met Nathanaël. Elk argument, dat hij inbrengt, zal slechts een weerwoord oproepen. Het beste om iemand te overtuigen van de grootheid van Christus is om hem te confronteren met Christus. Dat doet Filippus, als hij zegt: “kom en zie” (Joh. 1: 47b). Hij trekt Nathanaël als het ware mee.

Samen gaan ze op weg naar de Heere Jezus. Die twee vrienden: de gelovige Filippus en de sceptische Nathanaël. Wat een zegen, als je zo’n vriend hebt. Een vriend, die jou meeneemt naar de Heere Jezus. Een vriend, die jou wil laten zien wie Jezus is en wat er in Jezus te vinden is. Heb jij nu zulke vrienden? Of ben jij nu zelf zo’n vriend? Ben jij wel eens het middel geweest om een ander te wijzen op het goede van Gods dienst?

Want vrienden kunnen elkaar ook de verkeerde kant op wijzen en leiden. Een vriend, die jou meeneemt naar een barretje is geen vriend. Een vriend, die jou leert drinken, slechte muziek luisteren of slechte films kijken is geen vriend. Zo’n vriend geeft ten diepste niet om jou. Ze denken niet aan jouw arme ziel.

Dat lag bij Filippus wel anders. Hij had zelf de Heere Jezus ontmoet. Hij had geleerd, dat alleen in Christus Jezus er vrede is voor een mens. Hij weet, dat Nathanaël ongelukkig blijft, zolang die Jezus niet kent. Daarom neemt hij hem mee naar Jezus, de Zaligmaker van verloren zielen.