HEERE! waarom verstoot Gij mijn ziel, en verbergt Uw aanschijn voor mij? Van der jeugd aan ben ik bedrukt en doodbrakende; ik draag Uw vervaarnissen, ik ben twijfelmoedig.

— Psalm 88: 15, 16

Ik weet niet of je Heman kende, maar veel podium krijgt deze zanger niet onder ons. De enige psalm die hij schreef is ook heel erg donker. De teksten hierboven zijn niet de uitzondering op de rest. Het gaat de hele psalm zo door tot het laatste vers toe. Hij heeft het heel zijn leven lang zwaar. De dood is steeds aanwezig, hij is depressief, en is afgezonderd van iedereen. Ook van God. Bij dat laatste geeft hij in deze psalm zelfs aan, dat God Zelf is vertrokken. Dat zijn geen makkelijke ervaringen en dat maakt deze psalm niet favoriet bij veel mensen. Toch is ook deze psalm bij de 150 gekomen. Heman mocht van God in de rij van zangers staan. Na de blijde zangers van psalm 87 staat ook Heman er met zijn treurlied.

 

Wat leer ik hiervan? Allereerst dat ook een echte gelovige de ervaring kan hebben dat God tegen Hem is en er helemaal doorheen zit. Ik leer er ook van dat dit niet in psalm of lied hoeft te worden opgelost.  Soms moet je gewoon je mond houden als mensen zulke donkere ervaringen uitten. Laat maar (be)staan. Ten derde besef ik dat het meer zingen van deze of soortgelijke psalmen een troost kan zijn voor mensen die zich hier wel in herkennen! Dan wordt hun psalm gezongen! Wat kan het overigens goed zijn om dit soort Bijbelgedeeltes te oefenen bij mooi weer, zodat je ze kent als het gaat stormen.

Tenslotte wijs ik op iets heel teers in deze psalm. Er is toch een uitzondering aan het begin. Heman begint met: ‘O God mijns heils!’. God, zegt Heman, u bent Mijn Heiland. Toch!

Al heb je alles wat Heman niet heeft (gezondheid, vriendschap, blijdschap) en je hebt niet wat hij wel heeft (persoonlijk geloof in de God van jouw heil), dan is hij verder dan jij. Inmiddels is hij ook thuisgehaald in de heerlijkheid, de duisternis voorbij. Wat is jouw toekomst?