…Heere, ik heb geen mens om mij te werpen in het badwater… Johannes 5 : 7 (midden)

— Johannes 5 : 1 - 14

In onze individualistische samenleving is het een verademing wanneer mensen iets voor elkaar mogen betekenen. Zo is het ook Gods bedoeling geweest. Het is niet goed dat de mens alleen zij. Dat geldt in dagen dat we gezond zijn, maar zeker in tijden van ziekte, moeite en verdriet. We zijn dan afhankelijk van anderen. Om verzorgd te worden, of naar het ziekenhuis gereden te worden. Bij een ander is het fijn, dat er gezorgd wordt voor de dagelijkse boodschappen. Of zomaar iemand, die op bezoek komt en een luisterend oor heeft. Dat kan de pijn verzachten. Maar als je nu niemand hebt? Geen vader, geen moeder, geen kinderen, geen familie. Dan wordt het stil en eenzaam. Gebeurt dit dan in onze tijd nog? Regelmatig lees je in de krant dat mensen soms dagen, weken, maanden, ja zelfs een jaar dood in huis liggen, voor dat ze gevonden worden. In de Bijbel lezen we van een 38 – jarige zieke in Bethesda.  Wanneer de engel het water beroert, is er niemand die hem helpt om bij het badwater te komen. Telkens te laat! Geen mens! Eigenlijk een aanklacht, maar wel realiteit. Ben jij zó alleen? Wellicht niet, maar probeer ook om je heen te zien of er mensen zijn, die weinig of geen bezoek krijgen en dat graag zouden willen. Die man kreeg de Heiland op ziekenbezoek. Maar niet alleen bezoek, ook genezing. Zelfs op de sabbat. Draagt elkanders lasten en vervult alzo de wet van Christus.  Hij gaf het voorbeeld! Volg Hem na! Voor jezelf en anderen.