…en Petrus

— Markus 16: 1 - 7

Misschien herken je je in Petrus. Zijn opvliegendheid, zijn temperament, rap van de tong, altijd haantje de voorste…Onlangs heeft hij tot drie keer toe zijn Meester verloochend. Maar die éne blik in de ogen van zijn Meester is genoeg om hem terecht te brengen. Nooit is de zonde zo bitter, dan wanneer je in Jezus ogen hebt gezien. Na die bewuste nacht wordt het echt nacht voor Petrus, van buiten maar vooral van binnen, in zijn ziel. Hij schrijft zichzelf af. Hij hoort er niet meer bij. Wonder…Jezus schrijft hem niet af. Want het wordt Pasen. Petrus krijgt huisbezoek, onder vier ogen: Ik heb jou niet afgeschreven: Ik leef en gij zult leven! Eeuwig leven, door Mij. Uit Mij. Petrus, je bent Mijn discipel! Ik ben de Meester, Ik ben de Heere. Onvergetelijk!

En Petrus…Schep moed uit zijn behoudenis. Mensen die zichzelf afschrijven, worden door God niet afgeschreven. Hij telt er bij! Petrus huilt opnieuw. Nu van verwondering en diepe vreugde, in God, door Jezus Christus. Voor deze genade ben je nooit te slecht of te zondig…