Want wij hebben geen Hogepriester, Die niet kan medelijden hebben met onze zwakheden.

— Hebreeën 4:15a

Als je eigen vader en moeder nog leven, kun je moeilijk aanvoelen wat het is om een vader of moeder te verliezen. Meeleven gaat veel beter als je dat zelf hebt meegemaakt. En wie kan er beter meeleven en mee-lijden dan Christus?

Hij kent ons lijden uit eigen ervaring en kan met ons meevoelen. Om de weg te gaan van lijden en sterven heeft Hij onze menselijke natuur aangenomen. Daardoor is Hij in alle dingen gelijk als wij verzocht geweest, doch zonder zonde. Christus weet wat lijden is en al heeft het Hem nooit tot zonde verleid, Hij weet wat het is om je vreselijk ziek te voelen. Het meest hartverscheurende leed is Hem niet onbekend. Hij heeft al onze smarten, pijn, gebrek, angst, honger, dorst, armoede, moeite tot en met de smartelijkste kruisdood tot in Zijn ziel en lichaam doorstaan. Afgedaald in de nood en vloek van ons bestaan heeft hij alle verzoekingen van de duivel ondergaan.

Wat een geweldige troost als we deze mee-lijdende Hogepriester door Woord en Geest mogen kennen als onze Zaligmaker. Wat een vreugde geeft het in het hart als Hij ons verdriet verzacht met Zijn aanwezigheid. Als Hij sterkend en troostend naast je komt staan. Dan kent Hij je in je strijd en aanvechtingen en is machtig om te verlossen. Want in alle verzoekingen bleef Hij staande, zonder zonde. Denk toch niet klein van Hem. Schuil met al je zwakheid bij deze mee-lijdende Hogepriester.