‘Gimel. Ja, allen die U verwachten, zullen niet beschaamd worden; zij zullen beschaamd worden, die trouwelooslijk handelen zonder oorzaak.’!

— Psalm 25: 3

Onze tekst blijkt een duidelijke gevolgtrekking (conclusie) op

de voorgaande verzen. Het klinkt mij in de oren als een zegelied:

‘Gimel. Ja, allen die U verwachten, zullen niet beschaamd

worden; zij zullen beschaamd worden, die trouwelooslijk handelen

zonder oorzaak.’ Met andere woorden zegt David: ‘Ik

vertrouw op U, HEERE. En allen die dat ook door genade

mogen doen: Schep moed uit mijn behoudenis (Psalm 51: 7

berijmd). Hef met mij deze tekstzang aan.’

Dit kunt u toch niet op, dat u in het koor van Gods kinderen

met de Heere nooit bedrogen uitkomt? Vandaag niet, morgen

niet, over dood en graf heen niet, in eeuwigheid niet!

Maar dat geldt dan – volgens onze tekst – ook in de tegengestelde

richting voor degenen, wiens hart niet recht is voor God

en zijn of haar naaste. Wanneer u volhardt door uw handel en

wandel in ontrouw, dan zult u bedrogen uitkomen! U hebt vijandig

gehandeld tegenover God en uw naaste zonder dat u ook

maar een gegronde oorzaak (reden) daarvoor kunt aanwijzen in

Gods Woord. En daarom eindigt onze tekst met een aangrijpende

belofte: ‘Zij zullen beschaamd worden, die trouwelooslijk

handelen zonder oorzaak.’

Wanneer het u geldt, bekeert u, verlaat de zonde, en ‘Geloof in

de Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw

huis’ (Handelingen 16: 31). Bent u door Gods genade al zover

gekomen? Heft de lofzang dan maar aan:

 

God zal mijn hoofd nu boven ’s vijands benden

Verhogen; dies wil ik, met blij geschal,

In Zijne tent het offer opwaarts zenden,

Daar psalm en lied Zijn lof vermelden zal.

Verhoor, o HEER’, toon mij een gunstig oog;

Ik zal mijn stem verheffen naar omhoog;

Verhoor mij toch, bewijs mij Uw genâ,

En antwoord mij, die voor Uw aanzicht sta.