‘Een psalm van David. Aleph.
Tot U, o HEERE, hef ik mijn ziel op.’

— Psalm 25: 1

In deze Psalm brengt David het abc van de genade ter sprake.

David, de man naar Gods hart, verstaat de weg tot Gods genadetroon.

En dan denk ik aan een liedregel: ‘Hulp, troost en plaats

is daar bereid door Uwen Zoon.’ Dan heft u uw ziel niet op tot

ijdelheid (Psalm 24: 4), maar dan heft u met David uw ziel op

tot de HEERE! Christus is gezeten aan de rechterhand van

God en u heft uw ziel op tot aan Zijn genadetroon.

Dat komt, omdat uw ziel uit uw doodstaat tot het eeuwige

leven is opgewekt. En u ontvangt daarbij een gave zodat u met

uw ziel kunt opklimmen en afdalen tegelijk. Aan de ene kant

daalt u af in uzelf en verfoeit u uzelf vanwege uw zonde en

onwaardigheid. En aan de andere kant stijgt uw ziel tegelijkertijd

op naar boven, waar Christus Jezus is, gezeten aan de rechterhand

van God. Dat is bidden! U kunt op een geestelijke

wijze met uw ziel net zulke afstanden overbruggen als de

HEERE heeft gedaan door Zijn lieve Zoon te zenden naar

deze aarde.

Er is doen aan om deze gebedsgestalte te verkrijgen, voor het

eerst maar ook weer opnieuw. Voeg uw hart onder inwachting

van de Heilige Geest naar de woorden van onze tekst: ‘Een

psalm van David. Aleph. Tot U, o [dit gevoelswoordje drukt

zowel uw onwaardigheid, alsook Gods genade uit] HEERE,

hef ik mijn ziel op.’ Zoek het juist nu, want u kunt zonder deze

ondervinding de eeuwigheid niet aandoen. Vraag om het ontdekkende

licht van God de Heilige Geest. En klim en daal,

door Gods genade, met uw ziel maar op en af, en u zult het

ervaren dat de God van David door genade ook uw God in

Christus wil zijn en blijven.

 

’k Hef mijn ziel, o God der goden,

Tot U op, Gij zijt mijn God;

’k Heb op U vertrouwd in noden;

Weer van mij toch schaamt’ en spot;

Dat mijn vijand nooit van vreugd

Om mij opspring’; Die U wachten,

Dekt nooit schaamt’; maar die de deugd,

Zonder oorzaak, stout verachten.