En ziet, een Kananese vrouw, uit die landpale komende, riep tot Hem zeggende: ’Heere! Gij Zone Davids, ontferm U mijner! Mijn dochter is deerlijk van de duivel bezeten.‘
Doch Hij antwoordde haar niet één woord.

— Mattheüs 15:22, 23a

Dat kun je toch wel begrijpen! Jezus zal Zich toch zeker niet bemoeien met zo’n buitenlandse vrouw!

Zijn discipelen denken ook zo en raden Jezus aan om haar weg te sturen.

Jezus is de grens overgegaan en loopt in de delen van Tyrus en Sidon. Dat is vandaag de dag Libanon en het gebied waar de Hesbollah zich bevindt. Als er opeens een vrouw uit die streek naar Hem toe komt, lijkt het alsof Jezus haar geen blik waard keurt.

 

Herkenbaar? Hoe sta jij tegenover buitenlanders? Buitenlanders horen hier niet. Laat ze teruggaan naar hun eigen land. Ja, inderdaad zo denken helaas veel mensen die zich christen noemen. Wat we in deze geschiedenis zien, is geen afwijzing van de Heere Jezus, maar een beproeving. Hij proeft of haar geloof echt is. En wat blijkt even later? Jezus zegt tegen haar ’O vrouw! Groot is uw geloof, u geschiede, gelijk gij wilt.‘ en haar dochter werd gezond van diezelfde ure.

 

Hier zitten voor ons verschillende lessen in.

Vooreerst deze: Houdt aan met bidden. De Heere hoort het echt wel. Maar hij kan je wel beproeven of je nood echt is. In de tweede plaats: Voor de Heere bestaan er geen ’buitenlanders‘. Voor Hem zijn alle mensen gelijk. Laat dit je houding naar anderen bepalen. En in de derde plaats: De Heere hoort het geroep van de ellendige.

Hopelijk ga je morgen naar de kerk. Bid dan de Heere om genade! Hopelijk zegt de Hij dan: ’O jongen/ meisje, groot is je geloof!‘