Welgelukzalig is de man, die niet wandelt in de raad der goddelozen, noch staat op de weg der zondaren, noch zit in het gestoelte der spotters.

— Psalm 1:1

Luther noemt Psalm 1 een troostpsalm. Troost heb je nodig als je verdriet hebt. Heb je elke keer bij deze overdenkingen pijn gevoeld? Was jouw ervaring dat je wel luistert naar de raad van de goddelozen? En dat je wel staat op de weg van de zondaren, enz.? Heb jij (dagelijks) te strijden met macht van de zonde en van je zondige vlees? En voel je je daarom diep ongelukkig? Je snapt niet hoe iemand kan voldoen aan wat er in de tekst staat. Jij faalt elke keer weer.

Welgelukzalig, staat er!

Zo ziet God het! Dat zegt God!  En God liegt nooit! En daarom is het waar. Niet omdat jij het zo voelt, maar omdat Hij het zegt. Lees maar in Romeinen 6:11: Houdt het er voor, dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende in Christus Jezus.

Ja, dat laatste. In Christus Jezus! Want troost is een zaak van geloof. Als je jong bent is de oude mens springlevend. Maar als je op middelbare leeftijd bent, of zelfs oud bent, dan is die oude mens echt niet meer gedood.

Daarom de meest belangrijke vraag: Ken jij Christus? Is Hij aan jouw ziel geopenbaard? En als dat zo mag zijn door genade, wanneer heb jij Hem dan voor het laatst gezien?