Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord van onze God bestaat in eeuwigheid

— Jesaja 40:8

In het voorjaar begint het gras te groeien en de bladeren komen aan de takken. Eind mei, begin juni is alles vol groen. Maar als je in het buitenland op vakantie bent geweest heb je vast gezien dat bij je terugkomst de bermen langs de weg helemaal bruin en geel zijn geworden. Het gras is verdord.

Of denk aan de bloemen. De een bloeit nog mooier als de andere. Bij ons in de tuin groeien passiebloemen. Daar kun je gewoon naar blijven kijken. Maar de bloem die gisteren bloeide, lag vanmorgen verlept op de grond. Niemand kijkt meer naar haar schoonheid.

Wat een trieste boodschap, zeg je misschien. Ja daar heb je wel gelijk in. Het is de tragiek van ons bestaan. We leven een poosje en bloeien, maar al snel is het voorbij. Terwijl jij bruisend van energie aan de slag bent gegaan op je werk of school, lees je dit soort sombere ideeën. En dan misschien ook nog wel aan het begin van de dag.

Want je voelt het al wel aankomen. Zo is het ook met jouw leven. Jonge mensen groeien als het gras! Ze zijn als bloemen die bloeien. Ze geven energie, inspiratie: ze bloeien! Maar… Het gaat voorbij.

Elk bruin grassprietje vertelt aan jou: ‘je einde komt er aan’. Elke verlepte bloem vraagt: ‘ben je bereid?’

Maar… Jesaja heeft meer te vertellen: Het Woord van onze God bestaat in eeuwigheid. Dat Woord zegt in nog helderder taal dat God leeft. Dat Hij echt is. Dat je van alles wat Hij gezegd heeft op aan kunt.

 

Hij zei eens: Kom tot Mij en ik zal je rust geven! Wie tot Mij komt, stuur ik niet weg! Ieder die Mijn Naam aanroept zal zalig worden!