Zij (= de liefde) bedekt alle dingen, zij gelooft alle dingen, zij hoopt alle dingen, zij verdraagt alle dingen.

— 1 Korinthe 13:7)

God is toch liefde? Moeten we niet veel meer alles met de zogenaamde mantel der liefde bedekken? Dus dat je de vuile was maar binnen moet houden? Hoe moet je dan deze woorden van de apostel uit het Hooglied van de Liefde hanteren? Gods Woord geeft daar een voorbeeld van.

Noach die is met zijn gezin overgebleven na de zondvloed (lees: Gen.9:18-29) en hij wordt dronken. Daarin zien we dat de zondvloed een streng gericht was van God tegen de zonde, maar dat de oorzaak van de ellende niet is weggenomen. Ook na de zondvloed is de zonde aanwezig. Wie eerwaardig moet zijn, Noach, ligt daar eerloos (dronken).

De zonen van Noach reageren verschillend. De één vindt het een goede grap en lacht erom. Hij kan zijn vader niet meer eren. En hij probeert ook zijn andere broers in zijn spot te betrekken. Hij haalt neer wat heilig is. Die andere broers zien ook wel de schande van hun vader. Maar die bedekken zij met de mantel die daar ligt. Het is goed erop te letten dat zij de toestand van hun vader niet ontkennen of eraan voorbijlopen. Ze hebben oog voor de werkelijkheid en daarom kunnen zij hun liefdewerk doen.

Zo bedekt de liefde alles en verdraagt zij alles. Dat is de weg van de opgestane Christus. Die door de liefde van Zijn Vader naar de wereld is gekomen. Hij heeft de heerlijkheid van de hemel verlaten, om in onze onheerlijkheid Zijn werk te doen. Gedreven door de liefde van Zijn Vader heeft Hij Zich vrijwillig overgegeven aan de dood van het kruis. Die liefde wordt door de kracht van Zijn opstanding in het hart van Zijn kinderen gelegd. Die liefde stralen zij uit naar anderen.



Waar liefde woont, gebiedt de HEER den zegen:

Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen,

En 't leven tot in eeuwigheid. (Ps.133:3)