‘Caph. Alle paden des HEEREN zijn goedertierenheid en waarheid, dengenen die Zijn verbond en Zijn getuigenissen bewaren.’

— Psalm 25: 10

Let wel, mijn lezer of lezeres, er staat in onze tekst: ‘Alle paden

des HEEREN zijn goedertierenheid en waarheid.’ Het geeft

mij heel wat te denken wat de kanttekenaren bij deze woorden

opmerken: ‘Al wat Hij bij Zijn kinderen doet, Zijn ganse regering

over hen, is niet dan enkel goedgunstigheid, die Hij naar

Zijn gewisse beloften aan hen tot hun best bewijst, hoe vreemd

dat het dikwijls, ten aanzien van menigerlei kruis, het vlees

moge toeschijnen.’

En dan moeten we vervolgens ook de aandacht richten op

het aanwijzend voornaamwoord ‘dengenen’. Het is dus alleen

aan diegenen geadresseerd, die het betreft! Betreft het u, dan

hoort u bij degenen, die met een oprecht hart ‘Zijn verbond en

woorden als hun schatten gadeslaan’. U houdt het verbond in

het oog en u koestert de getuigenissen van de HEERE.

Het gaat om degenen – en dan citeer ik weer de kanttekenaren

– ‘die de beloften Zijns verbonds met geloof aannemen

en daarop een godvruchtig leven leiden’. Maar dan wel als

twee kanten van dezelfde medaille: Aan de ene kant de verbondsbeloften

met oprecht geloof aannemen en aan de andere

kant, onlosmakelijk aan elkaar verbonden, een godvruchtig

leven leiden. Hoe doe je dat? En hoe doe je dat wanneer het er

(bij u en mij) echt op aankomt? Nou zo, met een Psalm, welke

mogelijk wel gezongen werd in het uur van uw belijdenis:



Ik zet mijn treden in Uw spoor,

Opdat mijn voet niet uit zou glijden;

Wil mij voor struikelen bevrijden,

En ga mij met Uw heillicht voor.

Ik roep U aan, ’k blijf op U wachten,

Omdat G’, o God, mij altoos redt,

Ai, luister dan naar mijn gebed,

En neig Uw oren tot mijn klachten.