...en werd dood opgenomen

— Hand. 20: 9b

Misschien heb je wel eens indrukken hebt gehad van dood en eeuwigheid. Misschien ben je wel eens heel bang geweest om te sterven. Misschien had je overtuigingen van zonde. Misschien waren er preken die je erg raakten. Misschien zijn er tijden geweest dat je de Heere met meer dan gewone ernst zocht. Maar ... die tijd is voorbijgegaan. Er veranderde niets. De indrukken vervaagden. Het ging weer over. En nu: de meest ontdekkende preken, de meest indringende waarschuwingen, ze doen je niets meer.

Dan is de slapende Éutychus jouw beeld! Paulus hield de laatste preek die hij ooit in Troas zou houden. Hij was misschien vol van de Heilige Geest. Weet dat het Woord nooit ledig terugkeert! Het is tot voordeel of tot oordeel. Wij allen moeten geopenbaard voor de rechterstoel van Christus en zullen dan wegdragen naar hetgeen wij gedaan hebben.

Het is wat om met een gedoopt voorhoofd onder de bediening van het evangelie verloren te gaan. Het is wat als het Woord voor jou een reuke des doods zal blijken te zijn geweest. De echo’s, zelfs de woorden van deze app, zullen dan nog eeuwig klinken en je beschuldigen als je bent aangekomen in die plaats waar zal zijn wening en knersing der tanden!

Dus de mensen die door de straten van Troas liepen te slenteren of op hun bed lagen toen Paulus maar bleef preken en preken en preken waren meer te verontschuldigen en zullen minder zwaar geoordeeld worden dan deze Éutychus die hier in slaap valt, en naar beneden stort. Hij is nu in de slechtste staat die er bestaat. Hij is dood! Te laat!