Alzo nam Boaz Ruth, en zij werd hem ter vrouwe, en hij ging tot haar in; en de HEERE gaf haar, dat zij zwanger werd en een zoon baarde.
‭Ruth 4:13

— Ruth 4:9-13

Misschien herinner je je nog van eerder dit jaar, toen we ons met Ruth bezighielden, hoe anders Boaz optreedt dan die andere losser. Hij is bereid om het land van Elimelech te lossen én de Moabitische Ruth te trouwen. Boaz is een rechtvaardig man, een echte losser die uit vrije wil zichzelf wegcijfert. Daarin is hij een type van zijn grote Zoon, Jezus Christus. Wat bijzonder! Boaz valt op als lichtend licht en zoutend zout. Wat een zegen als je zulke mensen mag ontmoeten die blijmoedig in de weg van Gods geboden gaan. Daar word je zelf ook blij van. Dat werkt verkwikkend - en hopelijk ook aanstekelijk. Getuige de zegenwensen die bij de poort klinken, hebben de mensen aangevoeld hoe bijzonder dit is. Hier is een Godvrezend man. Hij heeft Gods toekomst op het oog. Ze prijzen hem gelukkig en wensen hem een gezegend nageslacht toe. Maar hoe geweldig Boaz ook handelt, het gaat aan het slot van boek van Ruth niet om Boaz als de losser. En ook niet om Ruth. Ongetwijfeld hebben ze een groot huwelijksfeest gehad. Maar de Heilige Geest deelt ons daar niets over mee. Nee, er staat dat de HEERE haar gaf dat ze zwanger werd en een zoon baarde. En om die zoon blijkt het te gaan! Denk maar mee: als Boaz wel het land voor Naomi had gelost, maar er zou geen nakomeling zijn, zou het nog allemaal tevergeefs zijn geweest. Juist doordat er een nakomeling komt, blijkt de HEERE dit gezin te zegenen. God zegent met een zoon met het oog op Zijn grote Zoon. Het blijft in onze tijd belangrijk om te blijven zien dat kinderen een zegen van de HEERE zijn. En om te blijven zien waarvoor God kinderen geeft: met de bedoeling dat ze (met ons) zouden leven in gehoorzaamheid aan Gods Zoon.