En hij zeide: Hoe zou ik toch kunnen, zo mij niet iemand onderricht? En hij bad Filippus, dat hij zou opkomen, en bij hem zitten.

— Handelingen 8:31

De Ethiopiër heeft uitleg nodig.

Het is geen schande om dat te vragen.

De juf of meester op school, de dominee in de kerk, op de catechisatie, je ouders thuis, mag je vragen om uitleg. Uitleg van de Bijbel, in gewoon Nederlands. Niet kinderachtig, maar wel kinderlijk eenvoudig. Dat is geen vreemde vraag. Daar heb je recht op!

 

De Moorman zegt: Hoe zou ik de Bijbel kunnen begrijpen, zonder dat iemand mij de weg wijst?

De weg / weg wijst…

 

De Weg… de levensweg… jouw levensweg...

Jij… Onderweg… waarheen?

Eenzame weg? Moeilijke weg? Wie is jouw gids?

Wie wijst jou de weg, wie onderwijst (wegwijzer) jou?

Gedoopt in de Naam van Jezus! Loop je op de Weg, de Waarheid en het Leven? Met Jezus in je hart?

Laat jij je sturen? Laat jij je leiden? Laat jij je dé Weg wijzen?

Wie onderwijst jou?

 

En... wie wijs jij de weg?

Ben jij een wegwijzer naar Jezus, voor je vrienden/ vriendinnen?

 

Of…

Loop je een doodlopende weg richting hel?

En sleep je daarin iedereen mee?

 

Er zijn twee wegen zegt de Bijbel.

Dat hoor je vandaag niet voor het eerst. Dat is ook eenvoudig te begrijpen.

Jezus zegt: Ik ben de Weg. De smalle weg ten leven.

Geen makkelijke weg, maar je komt wel eeuwig thuis.

 

Er is ook een brede weg… Lekker makkelijk.

Sluit zo fijn aan bij alles wat we leuk vinden.

Je kan er blind op lopen.

Maar doe even je ogen open.

Kijk naar het eindpunt!

Een brandende poel. Eeuwige duisternis. Godverlatenheid. Dood.

 

Je staat nu bij een Wegwijzer. Die kant op. Naar Jezus.

Heel, heel slecht loopt het af, als je dé Weg weet, maar niet bewandelt!

 

Gelukkig ben je, als je de smalle Weg loopt.

Welzalig, zingt Psalm 1. Wie wil dat nu niet?