Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst.

— Romeinen 12:1

Gods Woord roept ons, bij monde van de apostel Paulus, in Romeinen 12:1 op, ons leven als een offer aan God te geven. Wij moeten in de eerste plaats aanbidders zijn. En dus niet alleen maar bidders. Niet alleen de orthodoxie, maar ook de orthopraxie. Orthopraxie betekent: de praktische beoefening van de christelijke leer in ons leven.

Deze leer moet dus in ons leven openbaar komen. Niet een dode letter, maar als een levende, heilige en Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke Godsdienst. Dit offer moet dus een levend offer zijn.

De Bijbel roept ons hier op om onszelf in ons leven voor Gods aangezicht als een levend offer voor Hem te stellen.

Want de plaatsvervangende slachtoffers van dieren in het Oude Verbond hebben hun geldigheid en hun waarde verloren, door het ene volmaakte en al genoegzame offer van de Heere Jezus aan het kruis. Want het bloed van bokken en rammen is tenietgedaan door het Nieuwe Testament in Zijn bloed, wat Hij voor ons heeft willen vergieten (Luk. 22:20).

En dit is het bloed wat ons, door de ontfermingen Gods, wast en reinigt van al onze zonden en ongerechtigheden. Alleen zo, door dat Nieuwe Testament in Zijn Bloed, kunnen wij ons leven stellen tot een levende, heilige en Gode welbehaaglijke offerande. Omdat wij dan ons leven en onze heiligheid niet meer in onszelf en in ons eigen leven gaan zoeken. Als dood bloed van dode offerdieren, waar de eeuwig dood in ligt.

Maar dat wij dan, door de ontfermingen Gods, ons leven en onze heiligheid kunnen en mogen zoeken in de Heere Jezus Christus.

Want wij kunnen God niets geven. Hij moet ons alles geven.