En zijn moeder zeide tot hem: Uw vloek zij op mij, mijn zoon! hoor alleen naar mijn stem, en ga, haal ze mij. Toen ging hij, en hij haalde ze, en bracht ze zijn moeder; en zijn moeder maakte smakelijke spijzen, zoals zijn vader gaarne had.

— Genesis 27:13,14

Als het goed is, hebben ouders altijd het beste met hun kinderen voor. Maar soms komt dat niet goed uit de verf. Als ouders niet begrijpen wat er in hun kinderen omgaat, denken die kinderen vaak dat hun ouders hen niet wíllen begrijpen. Kortom, er gaat weleens wat mis. Maar wat we in de voorliggende geschiedenis zien is toch iets anders. Als Rebekka hoort dat Izak de oudste van hun tweeling wil zegenen, vindt ze dat ze in moet grijpen. Rebekka weet dat de Heere tegen haar gezegd heeft, dat de meerdere de mindere zal dienen. Heeft ze het daar dan nooit met Izak over gehad? Daar zwijgt de Bijbel over. Maar als Rebekka hoort dat Izak Ezau wil gaan zegenen grijpt ze in. Ze had beter, net als vroeger toen ze zwanger was, de Heere om raad kunnen vragen. Maar dat doet ze niet. Ze gaat het zelf oplossen.

 

En ze gebruikt hiervoor een list. Jacob moet zijn vader gaan bedriegen. Eigenlijk had Jacob moeten zeggen dat hij dat niet mag doen. Zijn vader bedriegen, dat is nogal wat! Maar Rebekka neemt de volle verantwoordelijkheid op zich. Kan dat wel? Jacob is toch een volwassen man die zijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen? Jacob doet wat zijn moeder zegt en het gevolg is dat hij zich de haat van zijn broer op de hals haalt en moet vluchten. Achteraf zien we dat het zo moest lopen. Dat Jacob naar Paddan-Aram moet om daar zijn beide vrouwen te leren kennen.

 

God kan kromme wegen gebruiken om Zijn hogere doel te bereiken. Maar de mens blijft wel verantwoordelijk voor zijn doen en laten. Rebekka heeft het beste met haar lievelingszoon voor. Maar na deze gebeurtenis vlucht hij weg en ze heeft hem nooit meer teruggezien.

 

Wat heb jij gedaan wat je beter niet had kunnen doen?