Daarna zult gij een voorhang maken, van hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen; van het allerkunstelijkste werk zal men dien maken, met cherubim.

— Exodus 26:31

Een dik gordijn maakte scheiding tussen het heilige deel van de tabernakel en het heilige der heiligen. De kleuren zijn opvallend en de afbeeldingen prachtig geborduurd. Bloemen en engelenfiguren. Net zoals bij de kleuren van de poort van de tabernakel komen we ook hier en bij het dekkleed op de ark (Ex. 35,12) het hemelsblauw, het scharlakenrood en het diepe purper tegen. De tabernakel is een afschaduwing van het hemelse heiligdom en dat laat dit voorhangsel zien.

 

Het blauw is de kleur van de hemel, het scharlakenrood wijst op het bloed van Christus, het purper is de koninklijke kleur en wijst op Gods Koningschap. Dit alles op de ondergrond van het witte dik geweven linnen, de kleur van reinheid en heiligheid. Hier woont God Zelf, in Zijn hemelse heerlijkheid en heiigheid. Zo oefent Hij Zijn Koningschap uit: de Heere regeert. Hij kan en wil bij Zijn volk wonen vanwege het bloed van Christus. Dit is het evangelie diep in het Oude Testament.

 

De engelen omringen Hem rondom Zijn troon. Deze hemelse dienaren zien we terug op het voorhangsel. Ze herinneren aan de engelen die de toegang naar het paradijs en de boom des levens bewaken (Gen. 3, 24). Wat heeft het dan veel te zeggen dat toen Jezus stierf, het voorhangsel in de tempel scheurde van boven naar beneden. Er is een open toegang bewerkt, niet door mensenhanden. Alle symboliek van de tabernakel vindt zijn vervulling in Christus. Wat doen wij vandaag met het gescheurde voorhangsel? Naaien we het hoe dan ook weer dicht? Of gaan we God bewonderen en maken we gebruik van die open toegang?