Ik heb lief, want de HEERE hoort mijn stem, mijn smekingen.

— Psalm 116:1

Zoals eens Israël kon uittrekken uit het dodelijke Egyptische slavenhuis, omdat de HEERE had willen horen op hun stem en hun smekingen, zo roept Hij ook ons nog op in Zijn Woord om onze stem en onze smekingen tot Hem te verheffen.

 

Opdat Hij Zijn oor tot ons zal neigen. Om ons uit onze banden des doods, van de zonde, en uit de angsten der hel te bevrijden.

En zo mogen wij ook tot Hem komen. Met al onze zonden, ongerechtigheden en tekortkomingen. Om de naam des HEEREN aan te roepen, zoals David dit ook doet in Psalm 116:4; zeggende: och HEERE! bevrijd mijn ziel.

 

Zo mogen wij Hem nog lief krijgen, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. En tot Hem komen, omdat Hij eerst tot ons is gekomen.

Zo reikt Hij ons hier in Zijn Woord de beker der verlossingen aan, waar Psalm 116:13 ook van spreekt. Wij kunnen misschien niets anders doen dan deze beker met bevende handen aannemen. Maar wanneer Hij op onze stem en onze smekingen heeft gehoord, dan mogen wij deze beker der verlossingen ook vast omklemmen.

Het is een beker des verlossingen; meervoud dus.

 

Want het moet telkens opnieuw weer worden waargemaakt, dat wij mensen zijn van menigvuldig struikelen en vallen. Maar dat de Heere een God is van menigvuldige verlossingen.

En dan kan ons alles ontbreken, en zijn wij in alles onvolkomen.

Maar dan heeft de Heere Jezus het volkomen offer gebracht.

En zelfs al zou de satan alle banden des doods en angsten der hel op ons loslaten. Ook de boze zal het nooit kunnen betwisten, dat het lichaam van de Heere Jezus verbroken, en Zijn bloed vergoten is, tot een volkomen verzoening van al onze zonden.