En Petrus antwoordende zeide tot Jezus: Rabbi, het is goed dat wij hier zijn, en laat ons drie tabernakelen maken, voor U een, en voor Mozes een, en voor Elía een. Want hij wist niet wat hij zeide; want zij waren zeer bevreesd.

— Markus 9: 5,6

Jezus neemt Petrus, Jakobus en Johannes met Zich mee op een hoge berg. Hij verandert voor hun ogen van gedaante. Zijn kleren worden intens wit en blinkend, veel witter dan de witste sneeuw in fel zonlicht. De discipelen zien Elía en Mozes met Jezus spreken. Petrus roept uit: Rabbi, het is goed dat wij hier zijn, en laat ons drie tabernakelen maken. En dan staat er iets bijzonders achter: Petrus wist niet wat hij zei! Want zij – de drie discipelen dus – waren zeer bevreesd! En dan gebeurt er nog wat. Er komt een wolk die hen overschaduwt, en er klinkt een stem: Deze is Mijn geliefde Zoon; hoort Hem.

Kijk, zo kan het dus gaan. Petrus was nooit dichter bij de hemel dan op die berg. Nooit zag hij meer van de heerlijkheid van Christus dan op dat moment. Nooit eerder had hij zo’n Goddelijke stem gehoord. En wat is de uitwerking? Petrus is verrukt. Hij wilde dat deze heerlijkheid altijd zou duren. Vandaar die gedachte om drie tabernakelen te maken. Maar tegelijk wist hij niet wat hij zei, en bovendien was hij ontzettend bevreesd. De meest geoefende kinderen van God op de meest hemelse momenten op aarde zijn en blijven dwaze, bange, zondige mensen! Wordt Petrus hiervoor bestraft? Nee, deze keer niet. Jezus wist was maaksel Petrus was, hoe zwak van moed hij was, en hoe klein van krachten.

Maar hoe is met nu met jou? Hoeveel jongeren waren er niet in de tijd van Jezus die Hem van nabij gehoord en gezien hebben, maar toch niets in Hem zagen! Dat gebeurt nog steeds. Want de Heere Jezus is door Woord en Geest even wezenlijk op aarde als toen. Ben jij ook zo iemand die niets in Hem ziet? Bekeer je, bekeer je, want waarom zou je sterven! Hoor toch Gods stem vandaag: Deze is Mijn geliefde Zoon, hoort Hem!