Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was.
Mattheüs 18:11

— Mattheüs 18:10-14

 

Wat denk jij, zou het goed zijn om eens eerlijk onder ogen te zien wat het betekent om verloren te zijn? We doen het vandaag. Als Jezus gekomen is om verlorenen zalig te maken, móet je er tegenover jezelf eerlijk over zijn, of jij daar wel of niet bij hoort. Verloren zijn gaat na enige tijd over in verloren gaan. En daar is geen herstel meer van mogelijk. Wat zegt God jou en mij, als waarschuwing(!), over die verlorenheid? Dat je na dit korte poosje van het tijdelijke leven zult aanlanden in een plaats en een situatie van pijn en wroeging, van straf en van gemis aan al het goede. Het is de plaats en toestand die uiteindelijk voor de duivel bestemd is, maar waar ook al zijn onderdanen zullen komen. Zou het daar meevallen, denk je? Als de Bijbel niet helemaal onwaar is en niet helemaal een sprookjesboek is, moeten we ons serieus realiseren dat het daar onhoudbaar is. Dat die toestand ondraaglijk is. En dat je dus doodsbang moet zijn – zolang je Jezus als jouw opzoekende Zaligmaker nog niet hebt leren kennen – om binnenkort (ja: binnenkort!) daar te komen en er nooit meer vandaan te kunnen…!

Kom tot bezinning en laat je waarschuwen. Het is niet uit hardheid, dat verzeker ik je, dat ik over dit onderwerp schrijf. Liever deed ik het niet. Maar het onderwerp is té belangrijk om links te laten liggen. Je móet behouden worden. Je moet bij Jezus terecht komen. Je kunt niet al maar blijven uitstellen en al maar je ogen voor deze huiveringwekkende werkelijkheid blijven dicht houden.

Nog is het immers genadetijd en zegent God, puur uit genade, het gebruik van de genademiddelen – zoals deze korte meditaties – om zondaren te redden van het verderf: zó lief had God immers de wereld, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf…