En zij noemde het jongsken Ikabod, zeggende: De eer is weggevoerd uit Israël. Omdat de ark Gods gevankelijk weggevoerd was, en om haars schonvaders en haars mans wil.

— 1 Samuël 4:21

De (zwangere) vrouw van Pinehas hoort ook van de wegvoering van de ark. Ze hoort van het overlijden van haar schoonvader en het sterven van haar man. Als zij dit verschrikkelijke nieuws gehoord heeft, overvallen de weeën haar. Tegen de tijd dat ze sterven gaat, zeggen de vrouwen die bij haar staan: Vrees niet, want je hebt een zoon gebaard. Ze reageert hier niet op en schenkt aan het geboortebericht geen aandacht. De smart is te diep. Haar schoonvader voor wie ze achting heeft, haar man van wie ze gehouden heeft … Het verlies van hen beiden is erg. Maar het verdriet over de ark is ook bij deze vrome vrouw – een heel ander mens dan haar goddeloze man – het ergste. Dat was haar dood (aldus Matthew Henry). Als ze haar zoon een naam geeft, wil zij dat tot uitdrukking brengen. Ikabod: de kabod (de heerlijkheid) is weg. De Heere is weg uit Israël, Zijn tegenwoordigheid wordt nu gemist.

Is dat voor jou ook het ergste in je leven geworden? Er zijn mensen voor wie dat het allerergste is. Als ze de gemeenschap met de Heere niet ervaren. Als de Heere Zijn aangezicht verbergt. Als de Heere je ontdekt aan je schuld en verlorenheid. Als Hij je laat zien: Ik ben God kwijt, zonder God in de wereld, geen hoop hebbende. Hem te moeten missen en niet te kunnen missen, is dat al werkelijkheid geworden? Wie Hem echt mist, gaat zoeken. En wie zoekt, die vindt!