Geef Mij te drinken.

— Johannes 4:7

De Heere Jezus zit bij de waterput in Samaria. De discipelen zijn de stad ingegaan om eten te kopen. Het is midden op de dag. Jezus is vermoeid van de reis. Hij gaat alvast bij de waterput zitten. Nu komt er ook een vrouw uit Samaria. Zij komt daar om water te putten. Jezus gaat met haar in gesprek. Ja, dat zegt genoeg. Hij had er natuurlijk ook voor kunnen kiezen om geen gesprek te beginnen en om deze vrouw met haar waterkruik weer naar huis te laten gaan zonder een woord te zeggen. Hij was immers ook vermoeid. Maar dat doet Hij niet.

 

Hij gaat met deze vrouw in gesprek. Het initiatief komt van Hem. Wanneer het aan deze vrouw had gelegen, zou ze zwijgend haar waterkruik gevuld hebben en weer weggegaan zijn.  Jezus ziet en weet hoe ook deze vrouw redding nodig heeft. Hij is met haar bewogen zonder dat zij het in de gaten heeft. Jezus is bewogen met zondaren. Dat was Hij niet alleen toen, maar dat is Hij ook vandaag nog.

 

Hij is met ontferming bewogen over zondaren die verloren zijn. We zijn van nature allemaal verloren zondaren. We leven zonder God en vullen ons leven in zoals wij het zelf willen. Maar de Heere Jezus laat ons niet aan onszelf over. Hij is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. Hij zoekt en gebruikt elke gelegenheid om met zondaren in contact te komen. Zo zoekt Hij het contact met jou om met je in gesprek te gaan. Hij vraagt aan de Samaritaanse vrouw om water. Hij kan een situatie in het dagelijks leven gebruiken om met je in gesprek te raken. Zou je dan niet naar Hem luisteren?