Een andere gelijkenis sprak Hij tot hen, zeggende: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een zuurdesem, welken een vrouw nam en verborg in drie maten meels, totdat het geheel gezuurd was. 

— Mattheüs 13:33

Wat nu weer?! Werd het Koninkrijk der hemelen eerst vergeleken met een mosterdzaad dat in de grond gestopt wordt, nu met zuurdeeg dat een vrouw verbergt in een grote hoeveelheid meel. Zuurdeeg nota bene. Een klompje schimmelend oud deeg. Dat deed denken aan onreinheid en ongerechtigheid, aan zonde(n). De Israëlieten moesten alle zuurdeeg uit hun huis doen voor de viering van het Pascha (Ex. 12:15; vgl. Mat. 16:6, 11-12).

 

En nu vergelijkt de Heere Jezus het Koninkrijk der hemelen dáármee. Hoewel, niet helemaal. Niet zozeer het zuurdeeg, meer het effect van het zuurdeeg verborgen in drie maten meel. Die hoeveelheid meel is omvangrijk: ca. 40 liter. Genoeg om een klein dorpje (100-150 inwoners) mee te voeden. En dat kleine beetje zuurdeeg doorzuurt het helemaal. Onzichtbaar, maar ondertussen niet te stoppen.

 

Zó is het Koninkrijk der hemelen. Als je je afvraagt of Jezus, gezien zijn (schokkende) zwakheid, wel de beloofde Zoon van David is, ontvang je hier het (bevestigende) antwoord. Via een gelijkenis, dat wel (denk aan dag 2 van de week). Jezus’ Koninkrijk komt niet door kracht of geweld, maar door wat Hij zegt en doet. En in dat alles door Zijn Geest (vgl. Zach. 4:6). Het effect daarvan lijkt nihil, maar ondertussen… In deze gelijkenis geeft Jezus mogelijk nog meer dan een bevestiging. Opvallend is namelijk het gebruik van het woord ‘verbergen’. Het zuurdeeg gaat (ten) onder in het meel, maar zal uiteindelijk al het meel waarmee het in aanraking komt doordesemen! Dat is veelzeggend.