Toen maakte zij zich op met haar schoondochters, en keerde weder uit de velden van Moab; want zij had gehoord in het land van Moab, dat de HEERE Zijn volk bezocht had, gevende hun brood.

— Ruth 1:6‬‬

Lezen: Ruth 1:1-6



Nu we deze week naar Ruth luisteren, moet je bedenken dat dit allemaal plaatsvindt in de tijd van de Richteren, een door en door goddeloze tijd. Dat merk je als je gaat lezen. Het is geestelijk duister en donker, er is hongersnood – oordeel van God –, en we lezen dat Elimelech (zijn naam betekent ‘God is Koning’) het beloofde land de rug toekeert en met zijn gezin naar Moab trekt.

 

Dat Elimelech zijn gezin meeneemt naar Moab is misschien vanuit ons oogpunt begrijpelijk vanwege de hongersnood in Bethlehem, maar bij de Heere weggaan is nooit een goed idee. Wellicht wilde Elimelech maar een klein poosje naar Moab, maar er staat dat ze er blijven. Eenmaal op de weg van de zonde is terugkeer lastig. Het lijkt allemaal zo mooi; er is eten, de jongens trouwen. Maar de dood komt er evengoed. Naomi blijft alleen achter. Geen nageslacht meer. Geen hoop meer. Geen toekomst meer. Hoe bitter. Typisch de richterentijd.

 

Maar als het van onze kant door eigen schuld een afgesneden zaak wordt, kan de Heere Zijn genade laten zien. Want midden in de ellende en de hopeloosheid van Moab hoort Naomi de blijde boodschap: de HEERE laat Zijn volk niet los ondanks alle zonde en schuld, Hij heeft in genade naar Zijn volk omgezien. Hoe ze dat weet? Er is weer brood in Bethlehem. In Naomi’s hart groeit het verlangen naar het broodhuis, naar de zegen van God. Onverdiend, maar broodnodig. Alleen bij de Heere kun je verzadigd worden. Dat is de boodschap van het 'Brood in Bethlehem'. Dat laat Jezus in Johannes 6 zien. Hijzelf is van dit vers de vervulling. Hij werd geboren in Bethlehem om het Brood des Levens te zijn voor ieder die in Hem gelooft. Aan Hem en Zijn genade heb je genoeg, ook vandaag.