Doch de schoonvader van Mozes zeide tot hem: De zaak is niet goed, die gij doet. (…) want deze zaak is te zwaar voor u, gij alleen kunt het niet doen.

— Exodus 18:17,18b

Mozes zit de hele dag om het volk te woord te staan omdat ze met allerlei zaken bij hem komen. Ze vragen hoe ze dingen moeten doen. Mozes is een ervaren woestijnman. Hij heeft er al veertig jaar rondgezworven. Maar het grote volk was dit leven niet gewend. Zijn spreekuur beslaat dan ook de hele dag. De rij in de ‘wachtkamer’ is dan ook best lang.

 

Jethro, de schoonvader van Mozes, ziet dat eens aan en schudt zijn hoofd. Dit gaat niet goed, denkt hij, als Mozes zo doorgaat loopt het niet goed met hem af. Het woord ‘burn-out’ kende Jethro niet, toch zag hij feilloos dat het die kant wel op ging.

 

Maar Mozes ziet het als zijn verantwoordelijkheid om het zo te doen. Ze komen naar hem om raad, dus geeft hij raad. Jethro zegt: ‘Dat kan je niet alleen, Mozes. Als je het zo blijft doen, loopt het slecht met je af.’ Gelukkig zien we dat Mozes naar hem luistert en zijn raad opvolgt.

We zien een soortgelijk geval ook in het voorbeeld dat de Heere Jezus aan een Wetgeleerde geeft. Het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan. Als deze weer verder moet reizen, geeft hij de verantwoordelijkheid over de gewonde man door aan de herbergier (zie Lukas 10: 25 ev.).

 

Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen, maar dat heeft grenzen. Je hoeft niet over je eigen grens te gaan. Al is het weleens lastig om deze te bepalen. De een kan dat beter dan de ander. Als je denkt dat je schouders niet sterk genoeg zijn, vraag dan of de Heere uitkomst wil geven. Of Hij de weg wil wijzen, of iemand op je pad wil brengen die kan helpen. Samen dragen, halveert je last. Zo eenvoudig is het nu eenmaal. Maar dat maakt het soms juist moeilijk.

 

Help je weleens een ander om zijn of haar last te dragen?