En van stonde aan uit de synagoge gegaan zijnde, kwamen zij in het huis van Simon en Andreas, met Jakobus en Johannes.

— Markus 1:29

Markus schrijft zijn evangelie ongeveer dertig jaar na de kruisiging en opstanding van de Heere Jezus. Het evangelie kende toen al een bepaalde bedding. Onder allerlei volken zijn er christelijke gemeenten ontstaan. We moeten dan onder ogen zien dat deze gemeenten niet in aanzien zijn en uiterlijk niet de stand voeren die het evangelie van de Koning-Middelaar toekomt. Zulke gemeenten, aangevochten en bestreden kunnen alleen leven bij het geloof van de levende Koning-Middelaar, de Heere Jezus Christus. Markus wil juist aangevochten gelovigen aanspreken en overtuigen van de kracht van hun Koning-Middelaar. Hij is nabij en kent de moeiten waarin de gelovigen zich op aarde bevinden. Dat zien we ook Markus 1: 29-39.

 

Direct na de gebeurtenis in de synagoge gaat de Heere met Zijn discipelen naar het huis van Petrus. Daar bemerken zij dat de schoonmoeder van Petrus ziek is. De Heere wordt met dit probleem geconfronteerd. Het wordt door Hem ook als zodanig als een probleem aanvaard en Hij richt deze vrouw op. De koorts verlaat haar. Ook ziekte en genezing is Zijn rijksgebied.

 

Dit heeft tot gevolg dat de gehele stad naar Hem toe komt. Zieken en bezetenen worden tot Hem gebracht. Hij genas velen van hun kwalen, bezetenen werden hersteld. En tegelijk liet Hij ook Zijn heerschappij niet verdringen door de praktijk van de duivel. Hij liet hem niet toe te spreken. De kwade geesten kenden Hem, maar mochten Zijn Naam niet bekend maken...'

 

Het Woord van de Koning-Middelaar is krachtig, maar wil anders gebracht zijn, opdat niet de satan de eer krijgt, maar Christus. De prediking moet klinken. Ook in het Galilea der heidenen, ver van Jeruzalem, omdat dat ook het rijksgebied van deze Koning-Middelaar is.

 

O God, mijn God, Gij aller vorsten HEER,

Ik zing, verheugd, Uw groten naam ter eer;

Ik zal den roem van Uwe majesteit

Verhogen tot in d' eind’loos' eeuwigheid (Psalm 145:1)