De Christus, de Koning Israels, kome nu af van het kruis, opdat wij het zien en geloven mogen.

— Markus 15:32a

Vandaag de laatste overdenking van de Koning-Middelaar. Op korte en kernachtige wijze verkondigt Markus ons, hoe het sterven en lijden van de Koning-Middelaar is. In de weg van betaling koopt Hij Zijn volk. Gods Zoon is gestorven als één van ons, maar meer Gods Zoon betaalde en vervulde de offerdienst, de Wet Gods.

Het sterven van Christus spreekt van een Koninklijke beheersingsmacht, van priesterlijke betaling zoals voorspeld in het Oude Testament.

Om te weten wie de gekruisigde en nu levende Koning-Middelaar is, tekent Markus vier aandachtspunten.

 

Eerste is: de laatste strijd. Dragend Gods verlating en daarin nog miskend als een man die Elia de profeet wel te hulp zou roepen. Menselijke hulp wordt geboden, maar is van nul en generlei waarde in de nood van de Koning-Middelaar die Gods toorn draagt.

 

Tweede is: de uitdaging. De omstanders rond het kruis zeggen: Houdt stil, laat ons zien, of Elias komt, om Hem af te nemen. Daar hangt de Koning-Middelaar, verworpen door God en de mensen. Dragend de verwerping onder Gods toorn, die onze verwerping zou zijn, als Hij niet betaald had. Als een gevloekte bij god en mensen, die buiten de gemeenschap staat.

Derde is: Zijn wervingskracht. De hoofdman over honderd belijdt het uitzonderlijke:

Waarlijk, deze Mens was Gods Zoon! De kracht van Zijn werk lokt verbazing uit.

Vierde is: Zijn overwinningsmacht. Hij houdt Zijn gemeente samen. Mannen en vrouwen dienen Hem en volgen Hem na.

 

Als we dus over het sterven van de Heere Jezus spreken, dan gaat het niet over een menselijk drama. Het is geen voorbeeldig lijden. Markus verkondigt het unieke van de Koning-Middelaar onder Gods toorn. Ook in de daden van mensen komt die toorn Gods openbaar en lijdt Hij, de Koning-Middelaar.

 

Het is volbracht roept de Koning-Middelaar ten slotte uit. Het voorhangsel scheurt en is de Wet vervult en offerdienst afgedaan. In de Koning-Middelaar is de weg van vrije genade naar Gods vriendelijk aangezicht geopend. En is eenieder die in Hem gelooft ontslagen van dood en schuld.

 

Mijn God, mijn God, waarom verlaat Gij mij,

En redt mij niet, terwijl ik zwoeg en strij' (Psalm 22:1)