Welgelukzalig is de man die niet wandelt in den raad der goddelozen, noch staat op den weg der zondaren, noch zit in het gestoelte der spotters.

— Psalm 1:1

De eerste Psalm is een inleiding tot alle Psalmen. Ook een soort samenvatting ervan. De samensteller heeft er – geleid door Gods Geest – voor gekozen om juist déze Psalm de eerste te laten zijn. De Psalm geeft aan dat er maar twee soorten mensen zijn: goddelozen en rechtvaardigen. Jij en ik behoren tot een van beiden. Deze Psalm leert ons ook tot welke van de twee wij behoren.

 

Er wordt gesproken over goddelozen, zondaren en spotters. Op de eerste trap van zondigheid bevinden zich goddelozen. Daar begint de ellende. Je leeft zonder God, alsof Hij niet bestaat. Je laat je vooral leiden door je lusten en gevoelens. Je bezwijkt gemakkelijk voor verleidingen. Op de tweede trap vind je zondaren. Dan bedrijf je openlijk en zonder schaamte allerlei zonden. Daardoor raak je verhard. Dat brengt tot de derde trap: die van de spotters. Dan zie je er geen probleem in om te spotten met wat heilig en Goddelijk is.

 

Er is bovendien een wandelen in de raad van goddelozen, een staan op de weg van zondaren en een zitten in het gestoelte van spotters. Ook daarin zit een opklimming.  Rechtvaardigen komen niet in de buurt van goddelozen en laten zich niet door hen beïnvloeden. Zij staan ook niet op de weg van zondaren. Zij willen niet met hen meegaan. Nog minder zullen zij rustig met spotters gaan zitten om spotters met de spotters te worden.

 

De korte boodschap van dit eerste vers is daarom: zeg mij wie je vrienden zijn, dan zal ik zeggen wie jij bent. Nou, zeg het maar! Wie zijn je vrienden? Goddelozen, zondaren en spotters? Of ben je een vriend en metgezel van allen die de Heere vrezen? Dan ben je wél gelukzalig!