En de Heere Zich omkerende, zag Petrus aan.

— Lukas 22:61

De Heere Jezus gaat drie jaar met Zijn discipelen door Israël. Hij geneest mensen, vergeeft zonden en geeft duizenden mensen te eten. Petrus heeft het allemaal gezien. Wat was hij er diep van onder de indruk. Hij had zijn Meester erg lief. Maar hoe dichter het paasfeest nadert, hoe minder Petrus begrijpt van de weg van de Heere Jezus.

 

Dat de Heere Jezus moet sterven, daar ziet hij de noodzaak niet van in. Het zal ook niet gebeuren. En als het dan toch zal gebeuren, dan zal Petrus Zijn Meester wel verdedigen. De Heere Jezus ziet meer. Hij ziet dat Petrus het echt meent. Maar dat Petrus nog niet zo eerlijk naar zichzelf kijkt. ‘Petrus, jij zult mij driemaal verloochenen.’ Je kent de woorden.

 

Niet veel later zit Petrus bij een haardvuur. Driemaal wordt hem gevraagd of Hij ook niet bij Jezus hoort. Maar Petrus ontkent het. ‘Nee hoor, ik ken Hem niet.’ Dan klinkt in de kille nacht het geluid van een kraaiende haan. Tegelijkertijd kijkt Petrus naar Jezus en Jezus kijkt naar Petrus.

 

In die blik van zijn Meester ziet Petrus dat het echt waar is wat Jezus van Zichzelf zei: ‘Ik ben zachtmoedig en nederig van hart.’ Hij ziet zoveel liefde, genade en waarheid bij Hem en veroordeling, oneerlijkheid en zonde bij zichzelf. Zijn trotse hart breekt. Hij gaat naar buiten. Hij moet alleen zijn. Daar kan hij bitter huilen.

 

Dat steekt! Hij ziet nu hoe hij in elkaar steekt. Hij zag de liefde in de ogen van Jezus.

 

Ga eens naar buiten, zoek de eenzaamheid en ga met Izak het veld op en verlaat met Petrus het rumoer rond het vuur. Want Diezelfde Jezus Die Petrus aankeek, wil naar jou omzien en je aanzien. Hij is gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid Dezelfde. Zie op Hem!